21 June 2016

γιουσαηλον | Sigu ros 13/06 Athens release

 Στο μυαλό του Φαντασμένιου η επανεμφάνιση των Sigur Ros στην Αθήνα θα μπορούσε να είναι η μεταφορά στην πραγματική ζωή της ταινίας Απόντες του  Ν. Γραμματικού. Η ταινία - βασικό συστατικό των ακραίων μουσικών φαινομένων - αφηγείται   την ιστορία μιας παρέας από τα ανέμελα εφηβικά χρόνια, με απόλυτα σημαδιακό σημείο εκκίνησης την κατάκτηση του ευρωμπάσκετ 87 έως την διάλυση αυτής το καλοκαίρι του 1994 όταν ο Μαραντόνα πέταγε στην ανακύκλωση την βαριά του τσολιά. Ένας - ένας την κάνει με τον τρόπο του αλλά όταν στην τελευταία σκηνή ο κεντρικός ήρωας αποχωρεί περίλυπος, ένα τσούρμο ενθουσιωδών νεαρών τον προσπερνά και κάθεται στο τραπέζι της παλιάς παρέας. Με αυτή τη σκηνή στο μυαλό όταν ο Φαντασμένιος άκουγε στις πρώτες σειρές τους νεαρούς να μιλάνε για κινηματογραφική ατμοσφαιρική μουσική, σκεφτόταν πως όταν πριν από 13 χρόνια ούρλιαζε στο #8, αυτά τα παιδιά μάζευαν ποκεμον. Η συσχέτιση του λαηβ με την ταινία φέρνει στο μυαλό όλους τους φίλους που την έκαναν από τη χώρα, πρώην φίλους που κατάφεραν να γίνουν οι πατεράδες τους και ευτυχώς μερικούς που απλά ξεπέρασαν τους Sigur ros διαγράφοντας από τον ορίζοντα κάθε υποψία παλιοροκισμού. Από το θαύμα του ΠΑΣΟΚ  με το μετρό και τα γκολ του Χαριστέα, στην πεταμένη/ξεπεσμένη αριστερή περηφάνια και το άγχος της φορολογικής δήλωσης. Τι θα γίνει; Είναι δυνατόν να ξεπεράσουν το μυθικό εκείνο βράδυ;

Το βράδυ της 1η Ιουλίου του 2003 οι Sigur ros είχαν μια λιτή σκηνική παρουσία αλλά εμφανιστήκαν σαφώς πιο πομπώδεις ως προς τα ηχητικά.  Τα μέλη της μπάντας εναλλάσσονταν στα όργανα με χαρακτηριστική άνεση, ενώ από πίσω συνεπικουρούσαν εγχόρδως οι Amina. Ο ήχος στις κιθάρες είχε όγκο στα όρια του shoegaze (ειδικά στο #8). Εκείνη η συναυλία - ορόσημο - για τους σημερινούς 30φεύγα συμπλήρωνε με τρόπο εμφατικό (κατάμεστο θέατρο βράχων) την τριλογία των σπουδαίων της ποστ ροκ (Mogwai, GYBE) που επίσης είχαν δώσει λαηβ τους προηγούμενους μήνες. Εκείνο το βράδυ, υπό την αιγίδα του φεστιβάλ Υμηττού 2003 μάλλον έγινε η πιο ακριβής απογραφή της εναλλακτικής Ελλάδας.

Οι Sigur ros με ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο τρεις, αλλά ακούγονται σαν χίλιοι δεκατρείς, μπορεί να μην άστραψαν ηχητικά όπως το 2003 αλλά παραμένουν αρκετά χιλιόμετρα ψηλά στον ουρανό, και πάλι καλά γιατί αν γινόταν και αυτό τότε δεν θα διαβάζατε αυτό το ποστ αλλά τη νεκρολογία του Φαντασμένιου.

Για το οπτικό μέρος έχουν ετοιμάσει ένα από τα πιο καλαίσθητα light show που έχει δει ο Φαντασμένιος, υπέροχα φώτα, βίντεο, δυνατή βροχή όποτε πιάνανε κορυφή (βλ. κρεσέντο του Glosoli) και άλλα φοβερά ακραία καιρικά φαινόμενα, αστραπές, βροντές κλπ. Το κοινό από κάτω παρακολουθούσε με ευλάβεια, δεν μίλαγε κανείς και με την βοήθεια της βροχής έμειναν και τα κινητά στην τσέπη. Οι Sigur Ros από πάνω έδειχναν  να το απολαμβάνουν όσο δεν πάει, σαν να μην έχουν παίξει ένα σωρό φορές το #8. Ο Γιονσι στο τέλος μοιάζει τρελαμένος, αυτό δεν είναι μια ακόμα συναυλία, κόσμος και μουσικοί γίνονται ένα. Είναι απίστευτο πως επιτυγχάνεται αυτή η σύνδεση σε έναν τεράστιο χώρο με μια ενδογενώς εσωστρεφή μουσική.

Το setlist είναι αυτό ακριβώς που πρέπει, με τα καλύτερα τους από όλους τους δίσκους εκτός φυσικά από το απαράδεκτο Valtari. Η εκτέλεση του festival ήταν η κορυφαία στιγμή της βραδιάς, αφαιρώντας έτσι από τους νοσταλγολάγνους το επιχείρημα "το 2003 είχαν έρθει έχοντας βγάλει τους καλύτερους δίσκους". Οι Sigur ros κατάφεραν το απίθανο, καθώς είναι άλλο πράγμα να περνάς από κάπου και να παίζεις πολύ καλά και άλλο να γράφεις ιστορία, να δημιουργείς μύθους. Το 2016 είναι η χρονιά που οι Sigur ros κάνανε αυτό το λαηβ. Όσοι δηλώσανε παρόντες δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτά που έζησαν εκείνες τις δυο ώρες.

pic via sigur ros fb

10 June 2016

release Athens | Slowdive - Brian Jonestown Massacre - PJ Harvey | πλατεία νερού 7/6



Αυθεντικά και τεκμηριωμένα
Σε τούτο το μπλογκ μπορεί να έχουν γραφτεί άπειρες μαλακίες και θα γραφτούν πολλές ακόμη αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείτε εδώ την πρόταση "μπλα μπλα αλλά το εισιτήριο είναι φτηνό". Oκ, μόλις την είδατε αλλά είναι η τελευταία φορά- οι καημένοι οι διοργανωτές είναι ελεύθεροι αν θέλουν να  αυξήσουν την τιμή των εισιτηρίων- αλλά ως Φαντασμένιοι δεν θα τους παρακαλέσουμε να το κάνουν. Αυτή είναι μια άποψη, υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική,  με τους ήρωες διοργανωτές και τους αιμοσταγείς γκρινιάρηδες  μουσικόφιλους (e-tetradio, popaganda). Εμείς ως Φαντασμένιοι δηλώνουμε υπεύθυνα χωρίς φόβο και πάθος πως ουδέποτε έχουμε πάρει πρόσκληση. Χάνουμε σε κουλνες ναι, αλλά κερδίζουμε σε αξιοπιστία.


Νομπελ μαρκετινγκ
Μετά την πρωτοτυπία όπου ένα τετραήμερο φεστιβάλ διαρκεί δυο μήνες, το  release Athens το τερμάτισε με την σούπερ προσφορά  δυο εισιτήρια στην τιμή του ενός, στο ταμείο τη μέρα του λάηβ. Αυτή η νέα μόδα μάλλον ξεκίνησε στην πρόσφατη συναυλία του γερο-Κάρπεντερ. Ναι oκ, καλό είναι αυτό, να πάει ο κόσμος και αυτοί που γουστάρουν, αυτοί που πήραν εισιτήριο μήνες πριν, αυτοί που στήριξαν, που έδωσαν λεφτά για κάτι που θα μπορούσε να ακυρωθεί να αλλάξει χώρο να να να,  ε αυτοί είναι μαλάκες. Και λεφτάδες, καθότι πού τα βρήκαν τα λεφτά; Αρά είναι λεφτάδες, άρα γιατί να γκρινιάξουν; Μισό λεπτό, άκυρη η γκρίνια, έβγαλε ανακοίνωση το release Athens πως για το λαηβ των sigur ros όσοι είχαν πάρει εισιτήριο μπορούν με ακόμα 10 ευρώ να πάρουν ακόμα ένα. Οπότε παραμένουν μαλάκες και με μόνο δέκα ευρώ μπορούν να πάρουν ακόμα ένα εισιτήριο και να το βάλουν στον κώλο τους. Αυτά που έγιναν είναι τόσο μακριά από τη λογική, που ακόμα και το e-tetradio τα καταδίκασε. Κατά τα άλλα στο φεστιβάλ μπορούσες να πιεις μπύρα και να φας πίτσα. Ένα δάκρυ κυλά, καθώς ο Φαντασμένιος θυμάται τα τσάμπα παγωτά του Plissken.


Μόνο slowdive

Το πρόβλημα με τους Slowdive δεν ήταν πως παίξανε μέρα, καθώς και αυτό μέρα ήταν. Το πρόβλημα το είχε ο κόσμος ή πιο σωστά ο Φαντασμένιος -για να μη κάνουμε γενικεύσεις- ο οποίος έφτασε με την ψυχή στο στόμα, καθότι καθημερινή και μπορεί να είναι λεφτάς και να αγοράζει στην προπώληση, αλλά είναι άπληστος, οπότε δουλεύει. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν σε μεγάλη φόρμα οι Slowdive, έκαναν ένα δυο λαθάκια, με χειρότερο το νευρικό γελάκι της Rachel στην αρχή του golden hair, ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά και τα επόμενα οκτώ λεπτά πήραν το διαμαντάκι του Syd Barrett και τα γάμησαν όλα, με το συμπάθιο. Μια ακόμα καλή στιγμή ήταν το Crazy for you, ενώ σίγουρα έλειψε από το setlist το 40days. Σε μια μέτρια μέρα, μας γάμησαν λίγο. Δηλαδή μας συγκίνησαν. Δηλαδή ένα δάκρυ έφυγε στο dagger. Και στο Alison κάνα δυο, τέλος πάντων δεν θα το κάνουμε reality εδώ χάμου, δεν ημασταν έτοιμοι, θέλουμε να τους ξαναδούμε, να έρθουν να παίξουν βράδυ για να γράψουν τα σοβαρα σαητ για εντυπωσιακά φώτα και ατμόσφαιρα  και ο Φαντασμένιος να έχει φέρει κάνα πακέτο χαρτομάντιλα. Βασικά έπρεπε να βρέχει την ώρα του λάηβ.


Brian Jonestown Massacre
Στην πρώτη εμφάνιση των BJM στην Ελλάδα ο Φαντασμένιος είχε μείνει σχεδόν έκπληκτος με την συγκροτημένη παρουσία του Anton (εξαιρουμένου του ανέκδοτου). Η δεύτερη  εμφάνιση τον έβαλε σε σκέψεις σχετικά με τα αρνητικά της αποτοξίνωσης. Μας φλόμωσε με σαχλά αστεία και μας χάρισε μια γερή Antonια όταν με άκρως άκομψο τρόπο και εμφανώς  νευριασμένος τα έχωσε σε όλη την μπάντα του. Πριν από δεκαπέντε χρόνια θα μιλάγαμε για τον υπ' αριθμόν 235 επικό τσακωμό των BJM, αλλά το 2016 και με τα ενοίκια στο θεό, απλά συνέχισαν. Χωρίς τίποτα σπουδαίο πέρασε η ώρα, κάτι πήγαν να κάνουν στο τέλος με το καινούργιο τραγούδι, αλλά τελικά ο λογαριασμός θα γράψει "μέτρια εμφάνιση" και το μυαλό του Φαντασμενιου παραμένει κολλημένο στους Slowdive. Μπορεί βέβαια να φταίει και το μυαλό του Φαντασμένιου και να ήταν όλα τέλεια, καθώς ποτέ μη λες ποτέ που είπε και ο Αϊνστάιν.


PJ Harvey
Η συναυλία της PJ Harvey από την άλλη ήταν τόσο προσεγμένη που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ροκ. Κάθε κίνηση πάνω στη σκηνή έμοιαζε σκηνοθετημένη, και πάρα πολύ δουλεμένη. Στο μουσικό κομμάτι παρουσίασε τον τέλειο ήχο, λες και ήταν σε σε στούντιο. Ο Φαντασμένιος δυσκολεύεται να θυμηθεί τόσο καλό ήχο και ειδικά σε ανοιχτό χώρο, θα μπορούσε και αυτό να είναι κονσεπτ -γιατί όχι- η εναντιομερής ιδέα της ουσιαστικά λαηβ ηχογράφησης του τελευταίου δίσκου. Και πάνω που έχει καταφέρει, με κόπο να μας βάλει εκεί που ούτε απέξω δεν θέλουμε να περάσουμε, δηλαδή στον κόσμο του τελευταίου δίσκου βγήκαν οι ηλεκτρικές κιθάρες και "τα παλιά". Κάπου εκεί είναι πια ολοφάνερο πως τα νέα τραγούδια είναι πολύ φτωχά για να ξεδιψάσουν τον λαό που βρυχάται από κάτω "baby, baby ain't it true i'm immortal when when i'm with you".  Βέβαιαι η PJ παρέμενε προσηλωμένη στην σχεδόν έντεχνη προσέγγιση, έτσι η μόνη ελπίδα για να  ξεκαυλώσει ο κόσμος ίσως θα ήταν να παρουσιαστεί ξαφνικά ο Χαρούλης και να πούνε συνοδεία λύρας το this mess we are in. Αυτό δεν συνέβη και έτσι όταν στο river anacostia εμφανίστηκε το παραδοσιακό Wade in the water χάθηκε η ευκαιρία για ένα γκράντε φινάλε, να ζήσουμε μια συγκλονιστική στιγμή. Θα ήθελε ο Φαντασμένιος να είναι στο λαηβ όπου ο κόσμος αντί να κάνει παλαμάκια και να ουρλιάζει στο τέλος, θα άρπαζε τη σκυτάλη από τη μπάντα και θα τραγουδούσε "Wade in the water, God's gonna trouble the water". Συμπερασματικά το ρολόι σταματάει στους Slowdive, γιατί με το setlist αχταρμά της PJ ούτε το διψασμένο ροκ αθηναϊκό κοινό ξεδίψασε, ούτε οι Φαντασμένιοι κουλτουριάρηδες που με ευλάβεια προσπάθησαν να παρακολουθήσουν έγιναν σοφότεροι.