24 November 2014

άποψη #45221 | Mohammad στο six dogs

Είναι μαλακία το κράξιμο. 
Είναι αντιπαραγωγικό να ασχολείται κάποιος με κάτι που δεν του αρέσει. Και καθότι όλα είναι σχετικά, ποτέ δεν βγαίνει ένα χρήσιμο συμπέρασμα. Απόψεις και κακίες και συμπεριφορές που μόνο μιζέρια και δυστυχία φέρνουν. Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα εκεί έξω που είναι ηλίθιο να σπαταλιέται έτσι πολύτιμο μέρος του πεπερασμένου χρόνου. 

Αυτό που κάνουν οι Villagers of Ioannina City είναι μαλακία. Όχι δεν είναι μαλακία, καθότι όλα είναι σχετικά. Το κλαρίνο των VIC είναι λάθος. Λάθος για τον Φαντασμένιο. Οι 2000 που πήγαν και γλέντησαν με stoner και κλαρίνο στο φαζ μάλλον το βρίσκουν σωστό. Διότι κλαρίνα παίζει ο Μπλάκμαν, κλαρίνα παίζει και ο Πετρολούκας στο μέγαρο. Που είναι το πρόβλημα με τους VIC και το κλαρίνο τους; Το κλαρίνο των VIC είναι ανάλαφρο σαν τα μπουζούκια των Παίδες ΕνΤάξει. Με μπουζούκια και κλαρίνα πέφτει νταγκα νταγκα το μαρούλι στην Ελλάδα. Στα ροκ ο παράς πάει στο μέταλ και το στόουνερ. Αλλά επειδή οι μεταλάδες στην Ελλάδα είναι σαν Κουτσουμπάκια και δεν γουστάρουν "πειραματισμούς" ταρατατζουμ ταρατζουμ... VIC.

Σε ένα άλλο σύμπαν, με όχι περισσότερους από σαρανταοκτώ ελιτιστές, κουλτουριάρηδες, περίεργους και κομπλεξικούς, οι Mohhamed παρουσίασαν το δεύτερο μέρος της τριλογίας που εξερευνά τους ήχους της γεωγραφική περιοχής που ορίζουν οι συντεταγμένες: 34°N - 42°N κ 19° E - 29° E.  Στα πλαίσια αυτού του πρότζεκτ το τρίο του βόμβου παίζει το γνωστό δημοτικό "τα παιδιά της Σαμαρίνας" (λινκ). Η λαηβ εκδοχή είναι σίγουρα πενηνταεφτά φορές καλύτερη από γιουτουμπι με τα ηχεία λαπτοπ. Το παίξιμο των Mohammad είναι βαρύ, σκοτεινό, δύσκολο και πάει τα Πωγωνίσια στον επόμενο αιώνα. Και όλα αυτά χωρίς κλαρίνο, αλλά με τα περίεργα αυτοσχέδια όργανα που φτιάχνει ο Coti K. Με την δωρικότητα που τους διακρίνει, οι Mohammad πετυχαίνουν έναν από τους πιο συγκλονιστικούς συγκερασμούς της σύγχρονης μουσικής με τη δημοτική παράδοση. 
 

1 comment:

Raggedy Man said...

Μερικές φορές θέλω να σου σφίξω το χέρι χαμηλώνοντας με σεβαζμό το κεφάλι, να το ξανασηκώσω και να ψελλίσω "μπράβο, απλά μπράβο", αλλά μετά θυμάμαι ότι σου αρέσουν οι Μπέιμπυ Γκούρου και συνέρχομαι.