25 November 2010

Ο φαντασμένιος πάει στον παράδεισο

Η ώρα για μια ακόμα μια αλλαγή είχε φτάσει. Ήταν όμορφα στην κόλαση, άλλωστε που αλλού θα είχε την ευκαιρία ο φαντασμένιος να κάνει παρέα με τον Γιανόπουλο, τη Λούξεμπουργκ και τον Ποπ; Η συναναστροφή με ανθρώπους που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα αντάλλαζες ούτε γεια εν τέλη καταγράφεται στις θετικές στιγμές του θανάτου. Ο αποχαιρετισμός έγινε όπως πρέπει. Την επόμενη φορά που ο Βαγγέλης, η Ρόζα, ο Ίγκυ και ο Φαντασμένιος συναντηθούν είναι σίγουρο πως η πρώτη κουβέντα θα αφορά εκείνο το τελευταίο βράδυ... τα ποτήρια μείναν άδεια, ένας φίλος που 'φυγε νωρίς...

Μια φόρα και ένα καιρό ο φαντασμένιος είχε ακούσει ένα κύριο να λέει με περισσό ύφος σοφίας πως "αρκούν δυο λεπτά να πας από την κόλαση στον παράδεισο". Με αυτό κατά νου ετοίμασε τα πράγματα του και αποφάσισε να πάρει για το δρόμο τον τελευταίο δίσκο του Aidan john Moffat. Το Ten Short Songs For Modern Lovers με 10 τραγούδια που διαρκούν συνολικά 10 λεπτά έμοιαζε ιδανική επιλογή
(άρπατο όλο/ δε θέλει κόπο). Ο πάνσοφος όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις αποδείχτηκε άκυρος, καθώς για τον παράδεισο χρειάζονται οκτώ τρένα, ένα καράβι, ένα αεροπλάνο και ένα ταξί. Όλα αυτά σε 26 ώρες! Το αποτέλεσμα ήταν ο Φαντασμένιος να βρεθεί στην πύλη του παραδείσου τραγουδώντας το twice, εξασφαλίζοντας έτσι πανηγυρικά τη χειρότερη δυνατή πρώτη εντύπωση.

-----------o-----------

Και ενώ ο Moffat φθάνει στην κορυφή της ειρωνείας με τον πλέον μινιμαλιστικό τρόπο, ο άλλος αγαπημένος του blog διαλέγει τον ακριβώς αντίθετο τρόπο και γεμίζει τα φορητά μας mp3 με ένα δίσκο την ημέρα!
(άρπατα όλα/ δεν είναι φόλα)

5 comments:

fantasmenios said...

twice από moffat, αλλά από atlas sound βουρ στη mona lisa από το vol.3!!!

Raggedy Man said...

aTLAS βαρεμάρα ατελείωτη...

fantasmenios said...

εεεε όχι!

dead moon said...

Ελπίζω τουλάχιστον το πρόσωπο του φίλου που φυγε νωρίς να καθρεπτίζεται στις γουλιές σας, στις ματιές σας, στις κραυγές σας, στις καρδιές σας.

Επίσης, αναρωτιέμαι α) αν οι καρδιές σαπίζουν
όπως τα σκιάχτρα στα παλιά αλώνια β) αν είναι ωραία στον Παράδεισο και γ) αν καθένας βρίσκει αυτά που πάντοτε ποθούσε ή ο Αγγελάκας είχε άδικο.

Μετά την ακρόαση των δίσκων των Atlas sound επικρατεί βαρεμάρα ατελείωτη...

fantasmenios said...

dead moon δεν πιστεύω να έχεις καμιά συγγένεια με τον αλήτη τον fieldmoon;!

ok δεν θα αλλάξει η μουσική ιστορία με τους δίσκους του atlas sound, αλλά έχει μερικές πολύ καλές στιγμές.

εντυπώσεις από τον παράδεισο προσεχώς..